Rozdział 4

                                           

 To była jedna z najlepszych chwil w moim życiu...

Nagle wszystko zniknęło. Las, Steve i cała ta mroczna sceneria. Okazało się, że to Conor mną potrząsał, bo Rox się obudziła!
  -I jak się czujesz, postrzeleńcu? - spytałam dowcipnie Rox.
  -Jak przeżuta i wypluta miętowa guma.-można było usłyszeć nutkę sarkazmu w jej głosie.
  -Hahahahahahahahah!-razem z Conorem wybuchnęliśmy śmiechem.
  -Rox, czy ty na pewno  d o b r z e  się czujesz?-zapytałam
  -Taak, spokojnie, trzęsiportki.
Nagle na salę weszła pielęgniarka i poprosiła, żebyśmy wyszli, bo musi zrobić Roxie jakieś badania.
  -Wpadniemy po ciebie za pół godziny.-powiedział Conor i pociągnął mnie w stronę wyjścia.
Wyszliśmy ze szpitala i pokierowaliśmy się w stronę Cafe London. Tam usiedliśmy w ustronnym miejscu przy kominku, który mimo ciepłej pory był rozpalony, ale dodawał romantyczności całej scenerii.Przez chwilę nic nie mówiliśmy, ale nagle Conor zaczął nieśmiało:
  -Wiesz, Clarie, bardzo Cię lubię. Nie dałabyś się zaprosić dziś wieczorem na kolację?
  -Eeee... wiesz... bardzo chętnie- powiedziałam z wachaniem.
  -No to super. Przyjdę po ciebie tak około szóstej, dobrze?
  -Wiesz, gdzie mieszkam?-zapytałam zdziwiona
  -Tak, Rox mi powiedziała. A w ogóle, to gdzie mieszka ten Steve?
  -A co?
  -Przydałoby się wysłać jednego z moich ochroniarzy w odwiedziny, żeby zobaczył, jak kończy się postrzeliwanie moich kuzynek.
  -Nie! To jeszcze pogorszyłoby jej sytuację. Steve mściłby się.
  - Masz rację.
Znów nastała cisza. Trzask ognia stworzył tak romantyczną atmosferę...Conor pochylił się wolno ponad stołem i delikatnie mnie pocałował.
  -Podać coś?-zapytała nagle chłodno kelnerka, która pojawiła się znikąd.
Zawstydzeni odsunęliśmy się od siebie.Na moje policzki wpłynął delikatny rumieniec.
  -Tak, poproszę... kawę z mlekiem. A ty, Clarie?
  -Ja też.
Gdy kelnerka odeszła, Conor spojrzał na mnie ukradkiem.
  -Przepraszam. Coś takiego nie powinno mieć miejsca, ale...nie mogłem się powstrzymać.
  -Jeśli masz mnie przepraszać, to tylko dlatego, że całujesz lepiej ode mnie.
  -Czyli... podobało ci się?
  -Nawet bardzo.
  Pochyliłam się i znowu go pocałowałam. Conor złapał mnie za rękę i ...

___________________________________________________________________________________
 Ok, a więc jest kolejny rozdział... Który napisała moja koleżanka Maja <33 Podczas oglądania filmów ok. 3 nad ranem <33 xd Z tymi komentarzami nie wyszło tak jak miało wyjść więc... znowu. NASTĘPNY ROZDZIAŁ DODAM JAK BĘDZIE TU 8 KOMENTARZY... W przeciwnym razie ZAWIESZAM BLOGA. A wgl w następnym rozdziale pojawią się dobrze znani nowi bohaterowie... Reszty dowiecie się za 8 komentarzy... :P ( No albo wgl jeśli nie będzie tutaj tych komentarzy... :/)
                                                                           Maggie